Podróże po świecie to wielka szansa na znalezienie ciekawych miejsc i ciekawych kultur różniących się całkiem od naszej. Możemy poznać takie intrygujące miejsca jak np. Singapur – a także miasto jako kraj w południowo-wschodniej Azji. Singapur jako kraj jest niezależny od 1965 roku, więc jest to bardzo krótki czas. Wyjątkowość Singapuru polega na tym, że trudno powiedzieć o „Singapurczykach”. Większość ludzi tam mieszkających to Chińczycy – około 75%, jest też wielu Malajów i Hindusów, ale ostatnio przybyło tu wielu imigrantów z Europy i innych krajów Azji. Singapur – w niedługim czasie przybył z bardzo ubogiego kraju do dobrze rozwiniętej gospodarki z dużym wzrostem i atrakcyjnymi miejscami do pracy. Kolejną ważną kwestią dotyczącą imigracji w Singapurze był kryzys w 2009 r. Po 2006 r. Imigracja w Singapurze zmieniała się z roku na rok, nawet przy wzroście o 5%. W 2008 roku było to nawet 19%, więc około 1/5 osób w Singapurze było imigrantami. Następnie po kryzysie wielu wyemigrowało poza granice kraju, a w 2009 r. było już tylko około 4% imigrantów. Potem Singapur bardzo dobrze radził sobie z kryzysem, więc w tej chwili wciąż obserwujemy rosnącą liczbę imigrantów ekonomicznych. Statystyki z 2017 roku pokazują, że prawie 4 miliony mieszkańców Singapuru. 3,5 miliona z nich to również obywatele Singapuru. To około 70% całej populacji Singapuru. Reszta – tak około 30% ludności Singapuru stanowią imigranci. Jest to około 1,6 miliona z nich, a 1,3 miliona to pracownicy. Obywatelstwo Singapuru daje możliwość kupowania mieszkań z krajowego funduszu. Imigranci nie mogą korzystać z Medi-funduszu – wspólnego funduszu opieki zdrowotnej. Statystyki pokazują, że populacja w Singapurze rośnie. Szacuje się, że co rok wzrost wynosi około 1,3%. Teraz liczba ludzi wynosi około 5,75 miliona osób. Statystyki odzwierciedlają też wzrost liczby mieszkańców, ale liczba obcokrajowców spada. Do tej pory cudzoziemcy w Singapurze byli ludźmi z uboższych krajów azjatyckich, takich jak Filipiny czy Indonezja. Przedsięwzięcie to miało na celu zwiększenie liczby osób z krajów rozwiniętych z Azji, Europy i Ameryki Północnej. Również Singapur jest trudnym krajem do życia i pracy dla siebie z powodu twardego prawa, zupełnie innej kultury i obowiązkowych dwóch lat w Singapurze dla obywateli. Głównym punktem dla dobrej pozycji na obcokrajowcach w Singapurze jest przyzwyczajenie się do ich warunków zarówno ekonomicznych, jak i społecznych. Bez tego trudno będzie zaakceptować społeczeństwo Singapuru. Najtrudniej jest przekonać ludzi, którzy są zainteresowani pomaganiem słabszym i biedniejszym obywatelom Singapuru. Tutaj dzieci w wieku 8-9 lat są podzielone na grupy mniej lub bardziej sprytne i przygotowujące się do przyszłe życie. Ich predyspozycje pokazują, czy mogą pracować w dużych firmach i być dobrze opłacanymi lub w fabrykach jako pracownicy fizyczni i zarabiać mniej. Cudzoziemcy nie mają dostępu do tego systemu edukacji, więc sposób w jaki traktowane są ich kwalifikacje czasami wydają się nieistotne i niesprawiedliwe dla obywateli Singapuru.
